رهپوي باراني من!
در جشنت نيامدنم دليل خوبي نيست براي در جشنت نبودنم!
هم روحِ باراني من؛
تنها هديه ي از راه دورم به تو بارش يك آسمان عشق و خوشبختي است،
بر سر آرزوهايي كه براي برآورده كردن آنچه در چشمان توست به سوي دستانت مي شتابند.
نديدن و نشنيدنت دليل نمي شود دوست نداشتنت را!
نه اينكه نديده و نشاخته دوستت داشته باشم، نه!
همين كه روح من در پي استشمام حضورت تمام اين مسافت ها را گريخته
و امشب با وجود دوري دستهايمان ، تك تك لحظه هاي خوشبختي تو را حس مي كند
دليل خوبي است براي بي بهانه دوست داشتنت!
بارانم،
با وجود تمام اين فاصله هاي به چشم آمده و به دل نيامده
امشب چون كسي كه سالهاست، با توست؛
در لحظه هاي خوشبخت تر شدنت (با تمام حس غريبي كه دارم) دست نياز به سوي آسمان مي برم
و از همان هميشه حاضرِ آشنا، هميشه دلگرم بودنت را در كنار هميشه معشوق روزهايت طلب ميكنم...
ساده و عاميانه گفتنش لذت بخش تر است، پس ساده و عاميانه مي گويم: پيوندتان مبارك!
دوستت دارم خوب من
